บทสรุปผู้บริหาร การลงทุนด้านสุขภาพส่งผลให้เกิดการพัฒนาไม่เพียงแต่ในด้านสังคมและคุณภาพชีวิตเท่านั้น แต่ส่งผลถึงการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศด้วย การลงทุนด้านสุขภาพจึงนับได้ว่ามีความสำคัญอย่างมากต่อการพัฒนาทั้งด้านเศรษฐกิจและสังคมของประเทศจึงควรมีการศึกษาผลกระทบที่เกิดจากการลงทุนด้านสุขภาพต่อเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทยเพื่อเป็นประโยชน์ในการกำหนดแนวนโยบายเกี่ยวกับการลงทุนด้านสุขภาพที่เชื่อมโยงต่อการพัฒนาด้านสาธารณสุข ซึ่งจะนำไปสู่การพิจารณาส่งเสริมการลงทุนด้านสุขภาพในอนาคตอย่างเหมาะสมการศึกษานี้จัดทำขึ้นเพื่อวิเคราะห์ผลกระทบที่เกิดจากการลงทุนด้านสุขภาพต่อเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทยโดยมีวัตถุประสงค์หลัก ได้แก่ (1) การวิเคราะห์ข้อมูลค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพของภาครัฐและข้อจำกัดในการลงทุน(2) การประเมินผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมจากการลงทุนด้านสุขภาพโดยใช้แบบจำลองทางเศรษฐศาสตร์ และ(3) การจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อส่งเสริมการลงทุนด้านสุขภาพที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืน การศึกษานี้วิเคราะห์ผลกระทบทางเศรษฐกิจจากการลงทุนในภาคเศรษฐกิจสุขภาพผ่าน Multiplier Model โดยใช้ Social Accounting Matrix (SAM) สำหรับสาขาสุขภาพพบว่าภาคเศรษฐกิจสุขภาพมีบทบาททางเศรษฐกิจในระดับปานกลางเมื่อเปรียบเทียบกับสาขาอื่นในระบบเศรษฐกิจ โดยมีค่าตัวคูณทวีด้านมูลค่าเพิ่ม (Value-added Multiplier) เท่ากับ 1.22 เท่า ซึ่งหมายความว่าการลงทุนในสาขาสุขภาพเพิ่มขึ้น 1 บาท จะสร้างมูลค่าเพิ่ม (Gross Domestic Product, GDP) ได้ 1.22 บาท โดยเมื่อวิเคราะห์ภาคสุขภาพ แยกเป็น 4 สาขาย่อย พบว่าการวิจัยทางการแพทย์มีค่าตัวคูณสูงสุดที่ 1.32 เท่า รองลงมาคือบริการทางการแพทย์และอนามัย (1.19) การผลิตยารักษาโรค (1.10) และการผลิตเครื่องมือทางการแพทย์ (0.57) การลงทุนในสาขาวิจัยทางการแพทย์สร้างผลตอบแทนสูงสุดต่อ GDP เนื่องจากส่งเสริมการพัฒนาองค์ความรู้และนวัตกรรมด้านสุขภาพ ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในการยกระดับขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศในระยะยาว จากการวิเคราะห์ผลตอบแทนทางสังคม
ศูนย์เศรษฐกิจการคลังและสังคม
ให้บริการวิชาการด้านการวิจัยทางเศรษฐกิจ การคลัง และนโยบายด้านสังคม รวมถึงการพัฒนาข้อเสนอชุดมาตรการ และการออกแบบระบบ/กลไกการบริหารและการปฏิบัติงานให้กับหน่วยงานภาครัฐและเอกชน อาทิ เป็นที่ปรึกษาในการพัฒนายุทธศาสตร์และแผนกลยุทธ์ขององค์กร การศึกษาด้านการเงินและความเป็นไปได้ทางธุรกิจ การศึกษาด้านพฤติกรรมของกลุ่มตัวอย่าง รวมทั้งนโยบายด้านกำลังคนและค่าตอบแทน การสร้างเครื่องชี้วัดทางเศรษฐกิจและสังคม เป็นต้น
